Mozambique en start week 3 - Reisverslag uit Pretoria, Zuid-Afrika van Esther Veen - WaarBenJij.nu Mozambique en start week 3 - Reisverslag uit Pretoria, Zuid-Afrika van Esther Veen - WaarBenJij.nu

Mozambique en start week 3

Door: webmaster

Blijf op de hoogte en volg Esther

28 Januari 2010 | Zuid-Afrika, Pretoria

Dag lieve mensen,

Jeetje, waar zal ik eens beginnen. Ik heb weer enorm veel mee gemaakt de afgelopen dagen.
Mijn weekend begon op vrijdag avond. Om 6.00pm zijn we naar het noorden gereden samen met onze 2 gidsen Peter en Richard. Met surfborden op het dak zijn we naar Cosy bay gereden om turtles te spotten! Om 9.00pm kwamen we aan bij onze accommodatie welke bestond uit een kamp gerund door de locale bevolking. Mijn slaapplaats was een rondavel, een rond rieten hutje. Er pittoresk :)
Meteen na aankomst zijn we naar het strand gegaan, het was op dat moment al pikkedonker en het enige dat je echt kunt zien is het witte schuim van de golven en de enorme sterrenhemel. Het was zo’n bijzondere ervaring om ’s nachts langs de zee te lopen! Zaklampen mochten we niet gebruiken omdat schildpadden enorm gevoelig zijn voor licht, zij zien het witte schuim van de zee en gebruiken dat als een coördinatie punt. Het broedseizoen van schildpadden loopt van midden oktober tot ongeveer eind januari en de schildpadden leggen meerdere keren eieren met zo’n interval van 12 dagen. Dit betekent dat we zowel nestende schildpadden als schildpad jongen konden zien, hatchlings.
Onze 2 gidsen gingen ons vooruit om te kijken of er schildpadden aan het nesten waren. We kregen een walkietalkie en ze zouden ons oproepen als ze iets zouden zien. Na ongeveer een uur lopen kregen we een oproep met het nieuws dat ze een schildpad hadden gevonden en dat we moesten opschieten. We zijn meteen hun kant op gerend en toen we daar aankwamen zagen we een loggerhead turle die haar nest net aan het dichtmaken was. We zaten echt vlak achter haar en het was zo bijzonder! Vervolgens zijn we haar naar de zee gevolgd en het was zo mooi om haar in de zee te zien gaan, het leek echt een opluchting voor haar!
Direct hierna gingen onze gidsen weer op pad en vonden ze een nest waarvan de hatchlings al waren uitgelopen. Regelmatig gebeurt het echter dat niet alle jongen het nest uit kunnen komen aangezien een nest ongeveer een meter diep is. In dit nest vonden we maar liefst 20 hatchlings! Helaas waren er negen dood, maar we vonden nog elf levende hatchlings. Aangezien maar een op duizend het overleefd is het zeer de moeite waard om elke hatchling een kans te geven en we hebben die elf jongen dan ook geholpen om naar de zee te komen. Ze moeten wel de gehele afstand (zo’n 20-30 meter) zelf afleggen om hun spieren te ontwikkelen, maar we hebben zaklampen gebruikt om ze naar de zee te leiden. Uiteindelijk hebben we werkelijk 7 hatchlings in de zee zien gaan, dat was zo geweldig!
Hierna vonden onze gidsen nog een loggerhead turle welke op zoek was naar een goede plek om haar nest te maken. We hebben een uur op haar gewacht tot ze de juiste plek had gevonden en haar nest gegraven had. Tot dat moment mag je haar niet storen, omdat ze dan kan besluiten om weer terug te gaan in zee. Vanaf het moment dat ze eieren gaat leggen komt ze in een soort trance en kun je praten en foto’s maken. We hebben vlak achter haar gezeten en zagen haar werkelijk de eieren leggen.
We hebben die nacht dus echt alle stadia gezien en het was een zeer bijzondere ervaring!
Na 2 uur slapen midden in de jungle in mijn rondavel inclusief diverse huisdieren was het helaas al weer tijd om door te rijden naar mozambique. Vanaf de grens bestaan de wegen alleen nog maar uit zandwegen en heb je echt een 4 weel drive nodig om je te verplaatsen.
De mensen langs de weg waren allemaal zeer vriendelijk en we werden uit alle kanten vriendelijk toegezwaaid.
Na een uur rijden kwamen we aan bij Ponta do Ouro om met dolfijnen te gaan zwemmen. Onze accommodatie was echt geweldig! Het was een enorm mooi huis midden in de jungle op de zandduinen met prachtig uitzicht op de zee.
Helaas hadden we bij de eerste boottocht geen succes, de enige dolfijnen die we vonden gingen er als een speer vandoor. We hebben ze alleen aan de oppervlakte gezien en later nog wat gesnorkeld.
’s Middags zijn we gaan surfen, of eigenlijk gaan peddelen :). De zee was eigenlijk te vlak en dus zijn we maar gaan oefenen met peddelen en ik heb zelfs 1 golf gepakt. Hier was ik zelf ook erg door verrast en besloot te laat om te gaan staan. Toen ik net op mijn knieen zat was ik al op het strand helaas :).
De volgende dag kregen we een herkansing met de dolfijnen en we hebben maar liefst 3 keer onderwater de dolfijnen kunnen zien en ik was ook behoorlijk dicht bij. Helaas waren ze niet speels en gingen ze er redelijk snel weer vandoor. Het is net als bij een safari, de ene keer zie je de complete big 5 en de andere keer alleen maar impala’s. Het was echter wel mooi om ze van zo dicht bij te zien en ze in formatie te zien zwemmen :)
Helaas sloeg het weer om en was surfen niet mogelijk, als alternatief zijn we naar het Tempe elephant park gegaan. Daar hebben we zo’n rondgereden en het is een mooi park, enorm groen. Het hoogtepunt was de black rhino! Die had ik nog niet gezien tijdens mijn verblijf hier. Het is ook moeilijk om ze te spotten omdat ze er meestal met een noodgang vandoor gaan als ze een auto horen aankomen :). Verder hebben we enorm veel nyala’s gezien, maar liefs een olifant ;) en een grote kudde buffalo’s.
Maandag moet ik weer aan de slag in St. Lucia en de dag begon goed met een bush walk in het quala quala forest. Een goede plek om vogels te spotten en daarnaast is het vooral erg mooi.
’s Middags was voor mij een hoogtepunt, ik ben mee gegaan met een project van de andere vrijwilligers hier om foto’s te maken van de werkzaamheden van African impact en om de interactie vast te leggen tussen de lokale bevolking en de vrijwilligers. Ik ging mee naar het HIV education project.
De mensen kunnen deelnemen aan 3 lesdagen over HIV en daarna maken ze een test. Als ze de test succesvol maken krijgen ze een certificaat. Maandag was de dag van de test en dus zijn we naar een compound gereden waar mensen verblijven die op de suikerruit velden werken. Het was daar echt enorm arm en ik wilde meteen allemaal foto’s maken, maar ik wilde eerst even afwachten hoe de mensen zouden reageren ops mij en mijn camera. Ze hadden er gelukkig helemaal geen problemen mee en ik heb veel foto’s gemaakt van de mensen die deelnamen aan de test, maar ook van de mensen die daar werken en ook van een aantal kinderen die langs werden gebracht die medische verzorging nodig hadden. De vrijwilligers hebben altijd medische spullen bij zich voor dit soort gevallen. We hebben een jongen geholpen waarvan de benen vol zaten met wonden en een baby die een enorme wond op zijn voet had. Echt ongelooflijk dat die kinderen zulke wonden hebben en daar gewoon mee doorlopen. Op de foto’s zie je wel de pijn in hun in ogen, ik zal een paar foto’s bij dit verslag zetten. Die blik in hun ogen is gewoon ongelovelijk.
Ik heb ook mooie foto’s gemaakt van de test en de mensen die een certificaat kregen. Dit was voor hen waarschijnlijk het eerste certificaat dat ze ooit gehad hebben en ze waren er zo blij mee! De man die het certificaat in ontvangst nam was zo enorm blij dat hij op mij afrende, mij van de vloer tilde en me door de lucht zwierde! Daarna renden de vrouwen ook op mij af en kreeg ik dikke knuffels, echt zo bijzonder!
De foto’s zijn goed gelukt en african impact is er ook erg blij mee omdat ze cht om dit soort foto’s zitten te springen.
Dinsdag was een enorm spannende dag! We hebben ’s ochtends eerst geholpen in het crockodile centre en we hebben daar nesten open gemaakt om de eieren eruit te halen. De eieren komen in een soort van broedkamer en hebben daar een grotere kans om werkelijk uit te komen. Ze laten wel 3 eieren in het nest om de moeder ook een kans te geven.
De grote moeilijkheid hierbij is dat de moeder van het nest moet worden gejaagd en dat valt nog niet mee. De rangers lopen met een metalen frame op haar af en met een stick wordt ze hard handig van haar nest af gejaagd. Dat gaat natuurlijk niet in lieve vrede en ik kan je verzekeren dat zo’n dichtklappende kaak enorm indrukwekkend is. Bij het eerste nest besloot het mannetje terug te komen om het nest van zijn vrouwtje te beschermen en hij was echt enorm! Bij mij gingen alle alarmbellen af en ik ben direct uit het verblijf gevlucht. Ik ben over een enorm hek gesprongen! De rest bleef gewoon zitten en het mannetje werd weg gejaagd. Ze moesten allemaal enorm om mij lachen, maar ik dacht ‘better safe than sorry’.
Bij het volgende nest ging het beter omdat de moeder en vader verder weg waren en het verblijf een stuk overzichtelijker was. Ik heb toen samen met 2 andere vrijwilligers 2 nesten leeg gehaald, dat vond ik best wel stoer van mijzelf :).
Om 3.00pm zijn we op een game drive gegaan in het park in St. Lucia, Isimangaliso en we hebben een top middag/avond gehad! We hebben namelijk een luipaard gezien!! Het was voor mij de eerste keer en het was zo bijzonder! Ze zijn namelijk enorm schuw en er zijn mensen die 10 keer naar afrika zijn geweest maar nog nooit een luipaard hebben gezien, dus ik was er enorm blij mee. Hij zat midden op de weg en we hebben in de spotlights goed kunnen zien. Verder hebben we nog 2 pythons gezien, de ranger heeft een van die pythons opgepakt en we hebben hem van heel dichtbij gezien en zijn huid gevoeld. Erg bijzonder.

Vandaag hebben we wederom een gamedrive gemaakt in het Isimangaliso park, het wordt bijna een gewoonte! We hebben 2 white rhino’s gezien op 3 meter afstand, dat was erg mooi. En vanmiddag hadden we weer de conservation club op de highschool. We hebben een mooie plek uitgezocht voor de tuin en de kompost box en we hebben een afvalopruim actie gedaan. Dat was erg succesvol.
Nu ga ik maar snel slapen, morgen wordt het weer een lange dag! We gaan morgen weer naar het hluhluwe umfolozi park, hopelijk kunnen we wat cheeta’s en wilde honden zien!

Dikke kus,

Esther

PS: bij dit verslag zal ik nieuwe foto’s plaatsen :)

  • 28 Januari 2010 - 08:59

    Dayenne:

    Damn....wederom weer een mooi verhaal, inclusief foto's (je trekt de tranen van geluk en trots uit me) van Esther uit Afrika waar ik zo naar uit heb zitten kijken :)
    Kus Dayenne


  • 28 Januari 2010 - 12:19

    Stichting Muses:

    Hee Esther!
    dank voor je verhaal weer. echt super om te lezen wat je allemaal doet en waar je allemaal mee bezig bent. goed bezig! en mooie foto's ook ;)
    kijk uit naar je volgende verslag!
    Groetjes Nicole

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Zuid-Afrika, Pretoria

Wildlifefotografie St.Lucia Zuid-Afrika

Recente Reisverslagen:

24 Februari 2010

Het zit er op helaas

19 Februari 2010

het gaat prima hier!

14 Februari 2010

Vakantie!!

07 Februari 2010

De laatste dag

05 Februari 2010

laatste week op het project
Esther

Actief sinds 16 Dec. 2009
Verslag gelezen: 103
Totaal aantal bezoekers 16928

Voorgaande reizen:

09 Januari 2010 - 24 Februari 2010

Wildlifefotografie St.Lucia Zuid-Afrika

Landen bezocht: